Anne Dediğin Büyük Konuşur :)

Hani bir ata sözü vardır, 'bekara kadın boşamak kolay' diye. Aynen o misali kendi ve çevremdeki anneler adına konuşuyorum. Evlenip çocuk sahibi olmayı planladığım andan çocuğum olana kadar atıp tutuyordum. Mesela diyecek olursanız işte asla ile başlayan cümleler ;

 

' Kucağa alıştırmam, ilk günden itibaren kimse kucağına almayacak.'

'Tv seyretmeyecek, teknolojiden ilk okula kadar uzak duracak.'

'Ayakta sallamam ya da kucağımda uyutmam.'

'Yatağıma almayacağım, odasında kendisi uyusun.'

'Benim çocuğum sokaklarda yere yatıp ağlamayacak.'

'Benim çocuğum her şeyini paylaşacak.'

 

Ve bunun gibi bir çok aklıma gelmeyen bir sürü aslalar :) Gel gelelim ben ne dedim ne yaptım. Kucak konusunda çok yanlış düşündüğümü danıştığım uzmanlardan öğrendim. Danışmasaydım da zaten mecburen 5 ay sürekli kucakta olacaktı. Öyle bir ağlıyordu ki evde iş yaparken bile sling te taşıyordum. Ama şunu da belirtmeliyim Derin o kadar kucakta olmasına rağmen sonrasında kucakçı bir çocuk olmadı.

 

Tv seyretmeme konusunda ise hala içim cız eder. Hala yanlış olduğunu düşünüyorum fakat kendi evinin işini ve yemeğini yapan bir kadın için bunlar çok zor iddialar. Yapanlar vardır mutlaka sonuna kadar takdir ediyorum.

 

Derin 7 ay olana kadar kucakta gezdirilerek uyudu. Ağırlaştıkça sallayarak uyutmaya çalıştım ama istemedi. Düşünün yani asla ayakta sallanmayacak diyen ben bu şekilde alışsın diye aba sarf ettim, olmadı :)

 

15 aylık olduğunda geceleri sürekli uyanmaya başladı uykusuzluktan evdeki herkes gerilmişti. Haydi yanımıza alalım belki kesintisiz uyur dedik ama o da olmadı :)

 

18. aydan sonra sokakta dolaşırken istediği şeyleri yaptırmak için yerlere atladı. Etraftaki bakışlar sağ olsun kimi zaman yaptım istediklerini.

 

Ve işte iki yaş krizi, Derin 18. ayından beri hiç bir şeyini paylaşmadı ve hala paylaşmıyor. Çocuk bu yaşa gelene kadar bana göre bu annenin babanın eksikliğiydi. Şimdi ne durumdayız gel de bak :)

 

Çocuğum daha 27 aylık ve uzun senelerimiz var kısmet olursa, daha ne aslalar evet olacak çok merak etmekteyim. Bunu okuyan anne adayları varsa onlara önerim, kesinlikle sınır koymayın. Her annenin farklı bir tarzı ve bu tarzı biraz da çocuğun huyu belirliyor. Kendinizi sıkmayın, akışına bırakın, hepsinin geçici olduğunu bilin, yalnızca çocuğunuzu kayıtsız sevin. Her şey yoluna girecektir.